راهنمای خرید دوربین عکاسی

بررسی و انتخاب دوربین عکاسی ایدئال مطابق با نیازهای کاربران، یکی از سخت‌ترین خرید‌های دنیای فناوری است. صنعت دوربین‌های عکاسی و فیلم‌برداری به‌واسطه‌ی عمر زیاد خود (درمقایسه‌با سایر گجت‌های فناوری)، محصولات متنوع با بازه‌ی قیمتی گسترده‌ای دارد که منجر به سردرگمی خریداران می‌شود. 

برپایه‌ی باور عموم، همواره دوربین‌های عکاسی گران‌تر با رزولوشن بالای حسگر، کیفیت تصویر نهایی بهتری نیز به‌همراه دارند؛ به‌همین‌دلیل بسیاری از کاربران بدون توجه به نیازهای خود اقدام به خرید دوربین‌های حرفه‌ای می‌کنند که درادامه با چالش‌های بسیاری مواجه می‌شوند. می‌توان این موضوع را بسان خرید خودرویی سوپراسپرت و مخصوص پیست‌ برای استفاده‌های شهری دانست؛ درحالی‌که هر محصولی بسته به قابلیت‌های خود، کاربردهای متفاوتی دارد. پس درک کافی از نیازها و شناخت دقیق کاربرد دوربین‌های عکاسی، امری الزامی برای خرید نمونه‌ای ایدئال است.

در این مقاله ابتدا انواع دوربین‌های عکاسی معرفی و سپس، مشخصات فنی دوربین‌ها تشریح شده است تا با نگاهی گذرا به هر دوربین قادر به تشخیص حدودی توانایی‌های آن باشید. درادامه‌ی مقاله با معیارهای مهم خرید دوربین آشنا خواهید شد و نیازمندی‌های عکاسی هر ژانر نیز مطرح شده است تا بتوانید به‌خوبی نیاز خود از عکاسی را درکنار بهترین کلاس و نوع دوربین را مشخص کنید. 

انواع دوربین

یکی از مهم‌ترین مراحل برای خرید دوربین عکاسی، شناخت کاربرد و دسته‌بندی هریک از محصولات موجود در بازار است تا بدین‌وسیله درکنار شناخت نیاز خود، اقدام به انتخاب بهترین نمونه‌ی موجود کرد. درادامه می‌توانید مهم‌ترین دسته‌بندی دوربین‌های عکاسی را مشاهده کنید.

کامپکت خانگی

دوربین‌های کامپکت خانگی ارزان‌ترین و ابتدایی‌ترین نمونه‌های موجود در بازار هستند که تنها برای یک هدف ساخته شده‌اند: هدف گرفتن دوربین سمت سوژه و ثبت سریع عکس، درست مانند گوشی‌های هوشمند. این دسته از دوربین‌ها عموما از حسگر‌های کوچک ۱/۲.۳ اینچی بهره می‌برند. این موضوع باعث می‌شود که نتوان توقع کیفیت تصویر قابل‌توجهی از آن‌ها داشت. نبود قابلیت تعویض لنز، ابعاد کوچک (قابلیت حمل بالا) و قیمت اندک مهم‌ترین ویژگی‌های این دسته از دوربین‌های عکاسی است. 

پس از ظهور گوشی‌های هوشمند و بهبود قابل‌توجه عملکرد دوربین آن‌ها، بازار دوربین‌های کامپکت Point-and-Shoot با کاهش استقبال گسترده‌ای مواجه شد و تمایل‌نداشتن کاربران به استفاده از این دوربین‌ها باتوجه‌به نبود برتری خاصی درمقایسه‌با گوشی‌های هوشمند، شرکت‌های سازنده را مجاب به کنار گذاشتن آن‌ها کرد. درحال‌حاضر، خرید دوربین‌های کامپکت خانگی هیچ توجیهی ندارد.

کامپکت پیشرفته

با ظهور گوشی‌های هوشمند، شرکت‌های سازنده‌ی دوربین‌های عکاسی برای ادامه‌ی فروش محصولات کامپکت خود چاره‌ای جز افزایش قابلیت‌‌ها و تجهیز آن‌ها به سخت‌افزار توانمند ندیدند. بدین‌ترتیب دوربین‌های کامپکت رده‌بالا و پیشرفته تولید و به بازار عرضه شدند. بزرگ‌ترین وجه تمایز این دسته از دوربین‌ها درمقایسه‌با برادران ارزان‌تر خود، تجهز به حسگر‌های بزرگ و لنز‌های باکیفیت‌تر است.

درحال‌حاضر، دوربین‌های کامپکت پیشرفته عموما از حسگر‌هایی با ابعاد ۱ اینچی، میکرو چهارسوم یا APS-C درکنار لنز‌های ثابت (نداشتن قابلیت تعویض لنز) بسیار باکیفیت و گشودگی دیافراگم بالا بهره می‌برند. این موضوع منجر به بهبود قابل‌توجه کیفیت عکاسی آن‌ها به‌خصوص در محیط‌های تاریک و ایزو بالا شده است که درحال‌حاضر، و با وجود پیشرفت‌های چشمگیر، دوربین گوشی‌های هوشمند قابلیت رقابت با آن‌ها را ندارد. با برچسب قیمتی ۳۵۰ تا ۱۲۰۰ دلار، این دسته از دوربین‌ها به‌خصوص در نمونه‌های گران خود صرفه اقتصادی چندانی ندارند. بااین‌حال اگر به‌دنبال محصولی کوچک با قابلیت حمل بالا و البته توانمند برای کاربرد‌های عادی و Point-and-Shoot هستید، دوربین‌های کامپکت رده‌بالا به‌خوبی قادر به تأمین نیاز‌های شما خواهند بود.

سوپرزوم کامپکت

دوربین‌های کامپکت باتوجه‌به ابعاد و وزن اندک خود گزینه‌ی بسیار مناسبی برای آن دسته از عکاسانی است که همواره در سفر هستند؛ اما یکی از بزرگ‌ترین محدودیت‌هایی که قطعا مسافران را درزمینه‌ی ثبت تصاویر مدنظر خود آزار می‌دهد، نبود قابلیت زوم اپتیکال است. در همین زمینه دوربین‌های سوپرزوم به‌واسطه‌ی استفاده از لنز‌هایی با قابلیت زوم بالا (عموما زوم ۱۵ تا ۳۰ برابر)، آزادی عمل زیادی به کاربران می‌دهد. این دسته از دوربین‌ها عموما از حسگر‌های کوچک ۱/۲.۳ اینچی بهره می‌برند که باعث می‌شود قابلیت چندان بالایی در ثبت تصاویر به‌خصوص در محیط‌های کم‌نور نداشته باشد؛ اما در سال‌های اخیر با رشد دوربین گوشی‌های هوشمند، محصولات رده سوپرزوم نیز دچار تغییرات بنیادی شده‌اند و شاهد استفاده از حسگر‌های بزرگ‌ و توانمند‌تر در آن‌ها هستیم.

نسل جدید دوربین‌های سوپرزوم کامپکت با حسگر‌های ۱ اینچی، چند سالی است که وارد بازار شده است که توانایی بسیار خوبی در ثبت تصاویر درمقایسه‌با برادران ارزان‌تر خود دارند. البته این دوربین‌ها قابلیت زوم بالا (مانند نمونه‌های مجهز به حسگر‌های کوچک‌تر) را ندارند و به لنز‌هایی با میزان زوم اپتیکال میانگین ۱۵ برابر مجهز هستند. 

شرکت‌های سازنده‌ی دوربین‌های عکاسی، این دسته از محصولات را باتوجه‌به کاربری Point-and-Shoot، به الگوریتم‌های عکاسی خودکار توانمندی مجهز می‌کنند تا کاربران بدون نیاز به اعمال تنظیمات خاصی در کمترین زمان قادر به ثبت تصاویر مدنظر خود باشد.

سوپرزوم شبه SLR

دوربین‌های سوپرزوم درکنار نمونه‌های کامپکت و کوچک، در ابعاد بزرگ‌تری نیز تولید و عرضه می‌شوند. این دسته از دوربین‌ها که به بدنه‌ای مشابه با دوربین‌های حرفه‌ای مجهز هستند، شبه SLR‌ یا Bridge نامیده می‌شوند. لقب Bridge‌ بدین‌دلیل به این دوربین‌ها اختصاص یافته است که به‌واسطه بدنه‌ی بزرگ با کلید‌های کنترلی زیاد، گزینه‌ی مناسبی برای آن دسته از کاربرانی است که به‌دنبال آموزش استفاده از دوربین‌های حرفه‌ای و اعمال تنظیمات دستی هستند. 

یکی از مباحث مهم در عکاسی، تنظیم کادر تصاویر است. عکاسان حرفه‌ای باتوجه‌به تجربه‌ی خود، با نزدیک یا دور شدن از سوژه بهترین کادر ممکن را تنظیم می‌کنند؛ اما برای عکاسان ابتدایی برای آموزش و تنظیم بهترین کادر ممکن، دوربین‌های سوپرزوم پیشنهاد می‌شود؛ زیرا با گستره‌ی بالای زوم می‌توان به‌راحتی تمامی کادر‌ها را آزمایش کرد و درنهایت بهترین نمونه‌ی ممکن را برای ثبت تصویر انتخاب کرد.

دوربین‌های سوپرزوم شبه SLR نیز همانند هم‌نوعان کوچک‌تر خود در دو رده‌ی مختلف به فروش می‌رسند. دسته‌ی اول به حسگر کوچک (۱/۲.۳ اینچ) و گستره‌ی زوم بسیار زیاد (حداقل ۳۰ برابر و در برخی نمونه‌ها ۱۰۰ برابر) مجهز هستند تا امکان ثبت سوژه‌هایی از فاصله‌ی بسیار دور نیز فراهم باشد.

به‌تازگی شرکت‌های تولیدکننده‌ی دوربین، در این رده از محصولات نیز تغییرات زیادی را ایجاد کرده‌اند تا از کاهش فروش آن‌ها جلوگیری کنند. دوربین‌های سوپرزوم رده‌بالا یا پریمیوم به حسگرهای بزرگ‌تر ۱ اینچی مجهز هستند و به‌دلیل استفاده از لنز‌های باکیفیت‌تر، توانایی به‌مراتب بیشتری در ثبت تصاویر دارند. البته این موضوع منجر به افزایش قابل‌توجه وزن و ابعاد آن‌ها درمقایسه‌با نمونه‌‌های مجهز به حسگر‌های کوچک‌تر شده است. تجهیز دوربین‌های عکاسی به حسگر‌های بزرگ‌تر، موانع زیادی در مسیر استفاده از لنز‌هایی با زوم بالا ایجاد می‌کند؛ به‌همین‌دلیل در این دوربین‌ها شاهد کاهش بازه‌ی زوم اپتیکال هستیم. 

دوربین‌های سوپرزوم کلاسیک و ابتدایی قیمتی بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ دلار دارند؛ اما درحالی‌که به خرید نمونه‌های حرفه‌ای‌تر با حسگر‌های بزرگ علاقه‌ دارید، باید خود را آماده‌ی برچسب قیمتی بالای ۶۰۰ تا ۱،۳۰۰ دلاری آن‌ها بکنید؛ قیمتی که برابر با دوربین‌های حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز است. 

DSLR

در سال ۱۹۹۱، کداک اولین‌بار دوربین‌های عکاسی DSLR‌ یا Digital Single Lens Reflex را معرفی کرد. این دوربین‌ها درواقع نمونه‌ی مدرن و جدید‌تر دوربین‌های SLR قدیمی هستند که از فیلم برای ثبت تصاویر بهره می‌بردند. به‌جز مدارهای به‌کاررفته در حسگر دیجیتال و نمایشگر پشت دوربین و سایر قسمت‌های الکترونیکی، همان آینه‌ی مکانیکی، منشور و منظره‌یاب نوری، فازیاب برای فوکوس خودکار و سیستم لنز که سال‌ها در دوربین‌های SLR آنالوگ استفاده می‌شد، در این دوربین‌ها نیز استفاده می‌شود. دوربین‌های DSLR‌ از قابلیت تعویض لنز بهره می‌برند؛ به‌همین‌دلیل انتخاب اصلی عکاسان و کاربران حرفه‌ای به‌شمار می‌روند.

درحقیقت فقط رسانه‌ی دوربین سنتی آنالوگ عوض شده و به‌جای ثبت تصویر روی فیلم‌های مکانیکی از حسگر دیجیتالی استفاده می‌شود. سنگین و حجیم بودن DSLRها از محدودیت‌هایی نشئت می‌گیرد که در این طراحی قدیمی وجود دارد. آینه‌ی درون دوربین‌های DSLR باید به‌اندازه‌ی حسگر دیجیتال باشد و منشوری که شعاع نور را برای انتقال به منظره‌یاب از عمودی به افقی تبدیل می‌کند نیز باید به‌اندازه‌ی آینه باشد که مجموع این‌ها به‌علاوه‌ی فضای لازم بین‌شان برای عملکرد صحیح باعث حجیم و سنگین شدن این دوربین‌ها می‌شود.

این دوربین‌ها در نمونه‌های گران‌قیمت خود، به حسگر‌های فول‌فریم یا ۳۵ میلی‌متری مجهز هستند که نمایی مشابه با دوربین‌های مجهز به فیلم قدیمی دراختیار کاربران قرار می‌دهد؛ اما شرکت‌های سازنده برای کاهش ابعاد و قیمت این دسته از دوربین‌ها، مدل‌هایی با حسگر کوچک‌تر APS-C نیز تولید و به بازار عرضه کردند که البته درزمینه‌ی عکاسی هم‌چنان از توانایی بسیار زیادی برخوردار هستند.

پس از کداک در دهه‌های بعدی، شرکت‌های زیادی به بازار دوربین‌های DSLR وارد شدند؛ اما عمده‌ی سهم این بازار را ۵ شرکت ژاپنی کانن، نیکون، المپوس، پنتاکس و سونی دراختیار گرفتند. از این میان، دو شرکت کانن و نیکون همواره فرمانروای مطلق بازار DSLR به‌شمار می‌رفته‌اند؛ به‌طوری‌که در سال ۲۰۰۷ سهم این دو شرکت از بازار به‌ترتیب ۴۱ و ۴۰ درصد بوده است و بعد از آن‌ها سونی و المپوس هرکدام با دراختیار داشتن تنها ۶ درصد از سهم بازار در رتبه‌های بعدی قرار داشتند. درحال‌حاضر، نیز کانن و نیکون به‌ترتیب ۶۰ و ۳۵ درصد از بازار دوربین‌های عکاسی DSLR‌ را دراختیار دارند. این دوربین‌ها بسته به قابلیت‌های خود قیمتی بینی ۵۰۰ تا ۶،۰۰۰ دلار دارند.

کاهش قیمت دوربین‌های DSLR و افزایش قیمت نمونه‌های خانگی، باعث شده است تا بسیاری از کاربران با ذهنیت کیفیت برتر دوربین‌های حرفه‌ای، خرید این دسته از دوربین‌ها را برای استفاده‌های عادی خود در دستور کار قرار دهند که اقدام کاملا اشتباهی است. درادامه با تشریح مراحل انتخاب بهترین دوربین باتوجه‌به نیاز‌ کاربران، دلیل این موضوع گفته مشخص می‌شود.

بدون‌آینه

حذف آینه و قرارگیری مستقیم حسگر در پس لنز، جدید‌ترین فناوری دوربین‌های عکاسی است. با اینکه پیش از این نیز دوربین‌های خانگی و کامپکت با حذف آینه موفق به کاهش ابعاد و وزن خود شده‌اند، محصولات حرفه‌ای با قابلیت تعویض مقاومت بیشتری دربرابر این تغییر بنیادی از خود نشان دادند. خانواده‌ی بزرگ لنز و لوازم جانبی موجود DLSRها باعث شد تا شرکت‌های مطرح دنیای عکاسی تمایل زیادی به تغییر سیستم محصولات حرفه‌ای خود نشان ندهند؛ اما این موضوع در سال‌ اخیر تغییرات زیادی کرده است.

پس از آنکه پاناسونیک در سال ۲۰۰۸ دوربین بدون‌آینه DMC-G1 را راهی بازار کرد، تعداد علاقه‌مندان و طرفداران دوربین‌های بدون‌آینه روزبه‌روز افزایش یافت؛ به‌طوری‌که کارشناسان حوزه‌ی عکاسی هرسال در انتظار عرضه‌ی دوربینی بدون‌آینه هستند تا بتواند DSLR را به زیر بکشد. بازار دوربین‌های بدون‌آینه هنوز آنچنان که باید بزرگ نیست؛ اما روند تغییر در شکل بازار محسوس است؛ چراکه تحقیقات انجام شده در حوزه‌ی عکاسی نشان از این دارد که تعداد کاربرانی که دوربین‌های سنگین مجهز به آینه (DSLR) را کنار گذاشته و به‌سمت نمونه‌های بدون‌آینه می‌روند، روزبه‌روز در حال افزایش است.

ازنظر متخصصان امر پی‌بردن به‌دلیل افزایش سهم دوربین‌های بدون‌آینه چندان سخت نیست؛ چراکه با عرضه‌ی هر نسل عملکرد ویوفایندرهای الکترونیکی و سیستم فوکوس خودکار بهتر از پیش می‌شود. همچنین رفته‌رفته تنوع لنزهای برای دوربین‌های بدون‌آینه افزایش می‌یابد. بسیاری از مستندسازان و عکاسانی که همیشه در سفر هستند، به سمت استفاده از دوربین‌های بدون‌آینه سوق پیدا می‌کنند؛ چراکه این دوربین‌ها با وزن و ابعاد کمتر، گزینه‌ی بهتری به‌نظر می‌رسند. همچنین باید به مهاجرت شماری از عکاسان منظره، پرتره و ورزشی نیز اشاره کرد که دوربین‌های بدون‌آینه را ترجیح می‌دهند، حال آنکه بخش بزرگ‌تری هنوز دوربین‌های DSLR را ترجیح می‌دهند. تمامی این موارد باعث شده است تا کانن و نیکون نیز به‌تازگی دوربین‌های فول‌فریم و بدون‌آینه‌ی خود را معرفی کنند و از برنامه‌ی گسترده‌ی خود برای ورود به این حوزه خبر دهند. 

درحال‌حاضر، دوربین‌های بدون‌آینه حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز، در انواع گسترده‌ای به بازار عرضه می‌شوند و به حسگر‌های فول‌فریم، APS-C یا میکرو چهارسوم مجهز هستند که برچسب قیمتی ۵۰۰ تا ۴،۵۰۰ دلار را به‌همراه دارند. به‌اعتقاد عموم کارشناسان، دوربین‌های عکاسی بدون‌آینه آینده‌ی این صنعت هستند؛ به‌همین‌دلیل برای کاربرانی که به‌تازگی قصد ورود به دنیای محصولات حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز دارند، پیشنهاد می‌شود استفاده از این محصولات را در اولویت قرار بدهند.

مدیوم و لارج فرمت

در طرف مقابل بازار دوربین‌های مدیوم فرمت بسیار داغ‌تر از برادران بزرگ‌تر خود است. این محصولات با حسگر‌هایی چهار برابر یا بیشتر بزرگ‌تر از دوربین‌های فول‌فریم، توانایی فوق‌العاده‌ای در ثبت تصاویر باکیفیت دارند. گستره‌ی دینامیکی بیشتر، عملکرد بهتر در شرایط نوری اندک و قاب گسترده‌تر، اصلی‌ترین برتری این دسته از دوربین‌ها درمقایسه‌با نمونه‌های ۳۵ میلی‌متری یا فول‌فریم است. محصولات مدیوم‌فرمت درکنار امکان تعویض لنز، در برخی از نمونه‌های خود با طراحی ماژولار، امکان تعویض حسگر را نیز برای کاربران فراهم می‌کنند. دیجیتال‌بک‌های (Digital Back) فیز وان از مطرح‌ترین نمونه‌های بازار هستند که کاربران با انتخاب هریک و اتصال به دوربین خود، به مجموعه‌ی متفاوتی از حسگر‌، پردازنده و مدارهای الکتریکی مجهز خواهد شد. هسلبلاد، فیز وان، لایکا، پنتاکس و به‌تازگی فوجی‌فیلم بزرگ‌ترین تولید‌کننده‌‌های دوربین‌های عکاسی مدیوم فرمت هستند که با قیمت ۵،۰۰۰ تا ۶۰،۰۰۰ دلار به فروش می‌رسانند.

درادامه می‌توانید خلاصه‌ی مشخصات و قابلیت‌های رده‌های مختلف دوربین‌های عکاسی را مشاهده کنید.

پیش از انتخاب دوربین عکاسی ایدئال مطابق با نیاز‌های خود باید درک خوبی از مشخصات فنی دنیای دوربین‌ها داشته باشید. بدین‌ترتیب قادر خواهید بود با فاصله گرفتن از جنبه‌های تبلیغاتی و گمراه‌کننده‌، محصولی مناسب را برای کارایی خود انتخاب کنید؛ به‌همین‌دلیل درادامه شما را با بخش‌های مختلف دوربین‌ها و اهمیت و تأثیر هریک بر خروجی نهایی آشنا می‌کنیم.

حسگر

از حسگر‌ دوربین‌های عکاسی می‌توان به‌عنوان قلب این محصولات یاد کرد. حسگر‌ها وظیفه‌ی تبدیل پرتوهای نوری را به سیگنال‌های دیجیتالی دارند که جایگزین فیلم‌های قدیمی شده‌اند. حسگر محل تجمع پیکسل‌ها است؛ بدین‌ترتیب اگر در حسگر‌هایی با ابعاد مشابه تراکم پیکسلی متفاوتی داشته باشیم، نتیجه‌ی نهایی نیز کاملا متفاوت خواهد بود. این بخش از دوربین است که میزان توانایی آن در رزولوشن عکس، عملکرد در شرایط نوری کم، عمق میدان، گستره‌ی دینامیکی، ابعاد فیزیکی دوربین و لنز را مشخص می‌کند.

قانونی کلی «حسگر بزرگ‌تر، کیفیت‌ تصویر بهتر را به‌همراه خواهد داشت» در بخش حسگر دوربین‌های عکاسی وجود دارد که البته نمی‌توان از صحت همیشگی آن صحبت کرد. افزایش ابعاد حسگر‌ها منجر به افزایش ابعاد پیکسل‌ها خواهد شد تا بدین‌ترتیب با جذب نور بیشتر، گستره‌ی دینامیکی وسیع‌تر و عملکرد بهتر در محیط‌های کم‌نور را داشته باشد. بااین‌حال در نظر داشته باشید که کاهش تعداد پیکسل‌ها برای افزایش ابعاد آن‌ها، منجر به کاهش جزئیات موجود در تصویر می‌شود؛ به‌همین‌دلیل در سال‌های گذشته سازندگان حسگر دوربین‌های عکاسی همواره در تلاش برای رسیدن به تعادلی مناسب بین تعداد پیکسل و عملکرد در شرایط نوری اندک بوده‌اند. 

همان‌طورکه در جدول بالا نیز مشاهده می‌کنید، تفاوت اصلی عملکرد دوربین‌ها در بخش‌های مختلف، ابعاد و نوع حسگر آن‌ها است. در سالیان گذشته حسگر‌های متنوعی با ابعاد مختلفی طراحی و تولید شده‌اند که درادامه پرکاربرد‌ترین آن‌ها را مشاهده می‌کنید.

در سال‌های گذشته دو نوع مختلف حسگر‌های CCD و CMOS در دوربین‌های عکاسی به‌کار گرفته می‌شدند. حسگر‌های CCD که عمر بیشتری نیز دارند، کیفیت تصویر بهتری نیز به ارمغان می‌آوردند؛ اما حسگر‌های CMOS در طول پیشرفت بسیاری را شاهد بودند تا با کیفیت تصویر خوب درکنار سرعت بسیار بالاتر، پس از مدتی به انتخاب اصلی شرکت‌های سازنده تبدیل شوند و شاهد حذف CCDها باشیم. Live MOS نوع دیگری از حسگر‌ها است که پاناسونیک، لایکا و المپوس از استفاده می‌کنند. این دسته از حسگر‌ها که از خانواده‌ی CMOSها محسوب می‌شوند، به‌گفته‌ی سازندگان کیفیت تصویر بهتر از CCD را درکنار مصرف انرژی کمتر از CMOSها به‌همراه دارند.

فول‌فریم (۳۶ در ۲۴ میلی‌متر)

این حسگر محبوب‌ترین نمونه‌ی موجود در دنیای دوربین‌های دیجیتال است که جایگزین فیلم‌های ۳۵ میلی‌متری شده است. حسگر‌های فول‌فریم به‌دلیل ابعاد مناسب حسگر، در کنارچگالی بالای رزولوشن (در برخی دوربین‌ها تا ۵۰ مگاپیکسل)، عملکرد مناسبی در شرایط نوری اندک نیز به ارمغان می‌آورند. برخی سازندگان نیز با استفاده از تنها ۱۲ میلیون پیکسل در این حسگر‌ها، محصولات خود را به هیولایی برای شرایط محیطی کم‌نور تبدیل کرده‌اند. 

APS-C (نیکون، سونی و پنتاکس: ۲۳.۶ در ۱۵.۸ میلی‌متر، کانن: ۲۲.۲ در ۱۴.۸ میلی‌متر)

حسگر‌های APS-C پس از انواع فول‌فریم، محبوب‌ترین نمونه‌ی موجود در قلب دوربین‌های دیجیتال است. انواع به‌کاررفته در دوربین‌ های نیکون و کانن به‌میزان بسیار اندکی با یکدیگر متفاوت است که این موضوع منجر به ضریب فاصله‌ی کانونی معادل ۱.۶ برای کانن و ۱.۵ برای نیکون شده است. ابعاد کوچک‌تر حسگر‌های APS-C منجر به کاهش ابعاد فیزیکی این دسته از دوربین و لنز‌ها شده است که درنهایت قیمت کمتر آن‌ها را درمقایسه‌با برادران فول‌فریم خود به ارمغان آورده است. این موضوع باعث شده است تا دوربین‌های APS-C به گزینه‌ای بسیار محبوب برای عکاسان مبتدی و نیمه‌حرفه‌ای تبدیل شود.

میکرو چهارسوم (۱۷/۳ در ۱۳ میلی‌متر)

با ضریب فاصله کانونی معادل ۲ برابری، حسگر‌های میکرو چهارسوم ابعاد کوچک‌تری درمقایسه‌با انواع APS-Cها دارند. المپوس این دسته از حسگر‌ها را اولین‌بار در دوربین‌ها به‌کار گرفت و درادامه پاناسونیک با اعمال تغییراتی به انواع بدون‌آینه تغییر داد. میکرو چهارسوم‌ها با هدف ارائه‌ی امکانات حرفه‌ای و کیفیت تصویر بالا در قالب دوربین‌هایی با ابعاد کوچک‌تر و قیمت ارزان‌تر به بازار عرضه‌ شدند. میکرو چهارسوم‌ها در مدت زمان اندکی موفق به کسب سهم گسترده‌ای از بازار شدند و به‌دلیل دردسترس گرفتن لایسنس آن برای شرکت‌های مختلف، شاهد عرضه‌ی محصولاتی با برند‌های مختلف در این سیستم هستیم.

فرمت CX یا یک اینچی (۱۳/۲ در ۸ میلی‌متر)

این دسته از حسگر‌ها اولین‌بار در دوربین‌های کامپکت (بدون قابلیت تعویض لنز) به‌کار رفت تا به‌لطف ابعاد بزرگ خود کیفیت تصویر به‌مراتب بهتری درمقایسه‌با حسگر‌های عادی دوربین‌های رده‌پایین داشته باشند. 

۱/۱۷ و ۱/۲.۵ اینچی (۷/۶ در ۵/۷ میلی‌متر و ۵/۷۶ در ۴/۲۹ میلی‌متر)

این دسته را می‌توان کوچک‌ترین حسگر‌های دنیای دوربین‌های عکاسی دانست که درحال‌حاضر، شاهت استفاده‌ی گسترده‌ی آن‌ها در گوشی‌های هوشمند هستیم. با تجهیز گوشی‌های هوشمند به این حسگر‌ها و ارائه‌ی کیفیت تصویر بسیار خوب، سازندگان دوربین‌های عکاسی نیز به‌تدریج از این بازار خارج شده‌اند و درحال‌حاضر، محصولات اندکی در این دسته تولید می‌کنند.

رزولوشن حسگر

رزولوشن به تعداد پیکسل تعبیه شده روی حسگر دوربین گفته می‌شود. این مؤلفه هیچ ارتباطی به ابعاد حسگر ندارد و حسگر‌های کوچک‌تر می‌توانند تعداد پیکسل بیشتری از حسگر‌های بزرگ‌تر داشته باشند. به‌عنوان مثال می‌توان به حسگر ۱۰۸ مگاپیکسلی گوشی‌های هوشمند اشاره کرد؛ درحالی‌که برخی دوربین‌های فول‌فریم با حسگر ۳۵ برابر بزرگ‌تر، تعداد پیکسل کمتری به‌همراه دارند. قطعا رزولوشن زیاد به‌معنای تصویری بزرگ‌ و حجیم‌تر با جزئیات بیشتر است؛ اما این تمام ماجرا نیست.

در سال‌های گذشته همواره شاهد افزایش ادامه‌دار رزولوشن دوربین‌های مورداستفاده به‌خصوص در گوشی‌های هوشمند بوده‌ایم؛ به‌طوری‌که این روزها اغلب فروشندگان نیز درصورت رو‌به‌رو شدن با درخواست برای دوربینی باکیفیت گزینه‌ای پیشنهاد می‌دهند که رزولوشن بالاتری دارد؛ اما حقیقت این است که همیشه رزولوشن بالا به‌معنای تصویر باکیفیت نیست. رزولوشن حسگر را می‌توان به‌عنوان عاملی تأثیرگذار در کیفیت دوربین برشمرد؛ اما به‌هیچ‌وجه نمی‌توان این ویژگی را دلیل تعیین کننده‌ی اصلی در کیفیت دوربین خواند.

درواقع شارپنس تصویر، تنها حاصل رزولوشن دوربین نیست و عوامل بسیار زیادی وجود دارند که در کیفیت عکس و جزئیات آن تأثیر دارند. به‌عنوان مثال، عکاسی در نور کم می‌تواند شما را مجبور به استفاده از دوربین در ایزوهای بالا کند که نویز بالا و افت کیفیت عکس به‌دنبال خواهد داشت. تصویری که ثبت می‌کنید، ازطریق لنز به حسگر دوربین می‌رسد؛ پس این قطعه هم نقش زیادی در میزان وضوح عکس خواهد داشت. استفاده از سه‌پایه و هزاران تکنیک عکاسی نیز می‌تواند بر تصویر تأثیر زیادی بگذارد.

در نظر داشته باشید در دنیای دوربین‌های عکاسی، ابتدا باید سبک عکاسی خود را مشخص و سپس اقدام به تعیین میزان رزولوشن متناسب با نیاز خود کنید. شاید جالب باشد بدانید که رزولوشن بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر چقدر است و اینکه عکس‌های باکیفیت آن‌ها با چه دوربینی گرفته می‌شوند. در پاسخ باید گفت دوربینی با خروجی عکس ۲۴ مگاپیکسل، به‌خوبی پاسخ‌گوی چاپ تصویر در اندازه‌ی ۱۰ متر است و اکنون شرکت‌های تبلیغاتی مشکلی با این موضوع ندارند و حتی از عکس‌های با رزولوشن ۱۰ مگاپیکسل هم در طراحی بیلبورد استفاده می‌کنند.

پردازنده

دیگر عضو بسیار مهم دوربین‌های عکاسی، پردازنده است که عملکردی مشابه مغز را در سیستم ایفا می‌کند. این بخش وظیفه‌ی پردازش سیگنال‌های دریافتی از حسگر و ذخیره‌ی آن‌ها در کارت حافظه را برعهده دارد. اعطای رنگ به پیکسل‌ها، کاهش سطح نویز و شفاف‌سازی تصویر سه‌ قدم اصلی پردازش تصاویر است که در پردازنده‌ها انجام می‌شوند. با حسگر‌های مشابه، پردازنده‌های سریع‌تر با الگوریتم‌های پردازشی بالغ‌تر، نتایج بسیار بهتری را به ارمغان می‌آورند. توسعه‌ی پردازنده و الگوریتم‌های پردازشی را می‌توان مشخصه‌ی اصلی هریک از شرکت‌های تولید‌کننده‌ی دوربین دانست. 

در سال‌های گذشته با افزایش قابلیت‌های دوربین‌های عکاسی، وظایف بیشتری نیز بردوش پردازنده‌ها قرار گرفته است. به‌عنوان مثال فناوری‌های فوکوس خودکار پیشرفته‌ی کنونی در دوربین‌های بدون‌آینه نیاز به پردازش داده‌ها با حجم بیش از ۴۰ برابر درمقایسه‌با دوربین‌های DSLR رده‌بالا چند سال پیش، دارند.

دیجیک (DIGIC) کانن، اکسپید (EXPEED) نیکون، بایونز (BIONZ) سونی و ونوس انجین (Venus Engine) پاناسونیک را می‌توان مطرح‌ترین پردازنده‌های دوربین‌های عکاسی دانست که در سال‌های اخیر و در نسخه‌های مختلف خود همواره سرعت عملکرد را بالا درکنار خروجی نهایی عالی به ارمغان می‌آورند.

مانت لنز

در دوربین‌های حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز، مشخصه‌ی مهمی با نام مانت وجود دارد که دهانه‌ی اتصال لنز به بدنه‌ی دوربین گفته می‌شود. برند‌های مختلف مانت مخصوص به‌خود را دارند؛ به‌همین‌دلیل پیش از خرید یک دوربین، باید اکوسیستم آن را به دقت بررسی کنید. درصورتی‌که دوربینی بخرید که لنز‌های سازگار با مانت آن کمیاب یا گران باشند، با محدودیت‌های مختلفی مواجه بوده و قاعادتا قادر به بهره‌وری ۱۰۰ درصدی از دوربین نخواهید بود.

در نظر داشته باشید لنز‌های برخی مانت به‌صورت پیش‌فرض با سایر مانت‌ها نیز سازگار هستند. به‌عنوان مثال عموما می‌توان لنز‌های مانت EF را در دوربین‌های کانن مجهز به مانت EF-S استفاده کرد. بااین‌حال پیش از خرید لنز حتما از سازگاری و عملکرد بی‌نقص لنز با بدنه‌ی دوربین اطمینان حاصل کنید.